نشست دوحه به دلیل تهدید مستقیم رهبران عربی از جانب امریکا، بدون نتیجه پایان یافت.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

اجلاس اضطراری سران کشورهای اسلامی و اتحادیه عرب، در دوحه پایتخت قطر برگزار شد. تشکیل این اجلاس اضطراری، به دنبال حمله اخیر اسرائیل به قطر و هدف قرار دادن محل استقرار رهبران و مذاکره‌کنندگان حماس در دوحه در دستور کار قرار گرفت.

روزنامه اعتماد نوشته است که حمله اسراییل به دوحه محکومیت نمادین به دنبال داشت زیرا وابستگی کشورهای حاشیه خلیج‌فارس به امریکا مانع هرگونه بازدارندگی واقعی علیه تل‌آویو می‌شود، در بخشی از این گزارش آمده است:

در روابط بین‌الملل، بازدارندگی حقیقی اهمیت بسیاری دارد، لذا نه ملاقات‌ها و نه نشست‌ها یا محکومیت‌های بی‌ثمر هیچ‌گاه به اهرمی تحت عنوان بازدارندگی دراختیار کشورها تبدیل نخواهد شد. واقعیت این است که تا به امروز هیچ یک از کشورهای عربی خلیج‌فارس به تنهایی یا به صورت گروهی نتوانسته‌اند بازدارندگی واقعی در برابر اسراییل و شخص نتانیاهو ایجاد کنند، بنابراین من شخصا هیچ امیدی به نشست‌های پیش رو، ازجمله جلسات اخیر که تحت عنوان نشست‌های اضطراری برگزار می‌شود، ندارم. این قبیل نشست‌ها صرفا موضوعات حاشیه‌ای هستند و قادر به حل مساله اصلی نخواهند بود.

در بخشی دیگری از این روایت آمده است:

نتانیاهو حتی در میان گروه‌هایی که پشتیبان تمام‌عیارش نبودند نیز حامیان جدی دارد. همچنین نفوذ گروه‌های حامی اسراییل در ساختارهای قدرت امریکا ازجمله در کنگره، کابینه ترامپ و میان جامعه مسیحیان افراطی بسیار گسترده در سال‌های اخیر تقویت شده است. این نفوذ در سطحی قرار دارد که در پنجاه سال گذشته بی‌سابقه بوده و تضمین می‌کند که هیچ تهدید داخلی جدی برای کاهش قدرت یا نفوذ اسراییل در واشنگتن وجود ندارد.

روزنامه آرمان ملی نیز در گزارشی به نقش ایران در دوحه پرداخته و نوشته است:

ایران اگر بخواهد از این شرایط استفاده کند و سازوکار منطقه‌ای ایجاد شود، بخشی مربوط به ایران و بخشی مربوط به کشورهای عربی است. کشورهای عربی علاوه بر ملاحظات تندروهای ضدایرانی و ضدشیعی داخل کشورهای خود ملاحظه تدابیر فراتر یا فراگیرتر با آمریکا را دارند و در سمت ایران هم ایران باید سازوکارهای عملی ارائه دهد. دلیل آن هم افراطیونی هستند که به گونه‌ای در گذشته با اقدامات نه چندان درستی انجام دادند که عملا باعث شده به سختی پیش‌بینی کرد که الان ایران و اعراب در قالب یک تدبیر امنیت منطقه‌ای گردهم بیایند.

در خصوص نشست دوحه بیان ۴ نکته ضروری است:

۱- نشست دوحه به دلیل تهدید مستقیم رهبران عربی از جانب امریکا، بدون نتیجه پایان یافت گفته شده است که به دلیل فشار شدید امریکا به اعضا در بیانیه پایانی اجلاس هیچ اشاره ای به اقدام عملی علیه رژیم نشد که نشان می‌دهد بازدارندگی عربی فقط روی کاغذ اعتبار دارد.

۲- در مذاکرات خصوصی مصر روی تشکیل ائتلاف نظامی و ترکیه روی تحریم تاکید داشتند اما حضور تام باراک سفیر آمریکا در پایتخت قطر این پروژه جدید را تحت تاثیر قرار داد.

۳- رهبران شرکت کننده در اجلاس در مذاکرات خصوصی بر درستی مسیر ایران تاکید داشتند اما در میدان عملی از بیان آن سرباز می‌زنند!

۴- محور قطر، مصرو پاکستان هدف حملات بعدی رژیم است.